แดดสาดส่องแยงตาจนต้องตื่น
ลมคืนหวนพัดมาเย็นกล่อมผิว
น้ำใสไหลเรื่อยเอื่อยใจปลิดปลิว
สวยไหนเท่าเจ้าหลิวพริ้วลมไกว
———
ลมพาเมฆามาถึงแล้ว
ใจเจ้าแก้วลอยหายไปที่ไหน
ฝนจะหยาดรดรินลงที่ใด
อยู่ที่ไหนใจเจ้าขากลับมาที
———
สายน้ำรอบอกพร่ำกรำสายฝน
กี่ผู้คนผ่านหนมรรคานี้
รักหนอรักทำใจหายไม่ปราณี
วานคนดีช่วยนำใจกลับรัง
(อ่านต่อ ตอนหน้า)
Pattararanee 