หัวใจเจรจา
ความเดิมตอนก่อน ‘หัวใจเจรจา’ เป็นชื่อโพสท์แรก ที่กลับเข้ามาเปิดใช้พื้นที่นี้อย่างจริงจัง เพราะที่ wp นี้ เพื่อนผอง ญาติสนิทและคนกันเอง เดินทางไปมาหาสู่สะดวกสบายกว่า ที่ก่อน มากนัก
วันนี้ เปิดหัวข้อ ‘หัวใจเจรจา’ อีกครั้ง หมายใจให้เป็นดั่ง ‘ฟลาเนอร์’ ใน บ้านพักฝากอากาศ กับ ‘แคร่ไม้ไผ่’ ณ กระท่อมธุลีดิน
เชิญ สำราญกับการเปิดหัวใจเจรจา จ้ะ
Advertisements
ขอมาเป็นคน…เปิดประตูบานนั้นคนแรก…นะจ๊ะ
คิดถึงจ้า
โอ..ยิงปิง
อุปกรณ์เสริมของ WP สนุกเช่นนี้เอง
..
..
ข้าพเจ้าว่า pingback กับ trackback เนี่ย
ทำให้บ้านเราเหมือนมีอินเตอร์คอมถึงกันนะขะรับ..ท่านว่าไหม?
มัธยมกาลสวัสดิ์ขอรับ
โอ๊ะโอ วันนี้เจ้าของบ้านกับคนที่มาเปิดประตูบ้านเอาไว้ให้ คงไปทำตัวฟลาเนอร์อยู่ที่ไหนสักที่แน่ๆเลย^^ ถ้างั้นขอนั่งเล่นอ่านหนังสือรอไปก่อนก็แล้วกันนะครับ
อ้าว นั่นคุณธุลีดินนี่นา สวัสดีครับ
ว่าแต่ pingback กับ trackback มันคืออะไร แล้วใช้ยังไงครับ เผื่อจะได้ลองทำบ้าง :]
ดีค่ะ
บีมจะได้มาเที่ยวที่นี่บ่อยๆ
^^
ps.ถามเหมือนคุณนาย มันคือไรคะ
ย่ำค่ำสวัสดิ์ขอรับท่านนายหมูตุ้ย..ท่านบีม..
ขออนุญาตทักทายแลตอบข้อปุจฉาแทนท่านเจ้าของบ้านไปก่อน หากผิดพลาดขาดเหลืออย่างไรท่าน pat ช่วยต่อเติมด้วยขะรับ
..
..
อันว่า ping นั้นเป็นระบบที่ทำไว้ให้สัญญาณลิ้งค์กลับมายังบล็อกของเราเมื่อมีผู้อ้างถึงโดยการใส่ลิ้งค์ไว้ ดังเช่นท่าน pat อ้างถึง แคร่ไม้ไผ่ ลิ้งค์ที่ท่าน pat กรุณาใส่ไว้จะส่งกลับไปแสดงยังแคร่ไม้ไผ่ (ลองตามไปดูขอรับ..ท่านจะเห็นหน้าตา ping ของท่าน pat)
ระบบของ WP มีกล่อง ping ให้เราติ๊กลูกศรเพื่อเปิดใช้
ส่วน trackback เป็นตัวช่วยในการเชื่องโยงความเห็นต่อเนื่อง เช่นฟลาเนอร์บทนั้นของท่านนิ้ว ช่างชักชวนข้าพเจ้ากลับไปในวันวัยที่ปล่อยรองเท้าแตะนันยางก้าวไปเรื่อย ๆ บนฟุตบาต สายตามองไปข้างหน้าโดยหาได้คิดดีคิดร้ายต่อผู้ใด…เพียงชอบเดินเรื่อยเปื่อย..รู้สึกตัวอีกที เจ็บใจตัวเองทุกที เพราะขี้เกียจเดินกลับ..
อ่า..ขออย่าได้คิดเห็นว่าข้าพเจ้าโม้ออกนอกเรื่องนะขะรับ
วันเวลาเหล่านั้นผุดขึ้นมาในกะโหลกกลวง ๆ ข้าพเจ้าคิดอยากจะเก็บไว้ในบล็อก จึ่งได้แปะตัวอักษรตามที่โม้ข้างบนลงไป และเพื่อเป็นการเติมต่อประเด็นฟลาเนอร์ที่บ้านตากฯท่านนิ้ว ข้าพเจ้าจึงใส่ trackback เพื่อให้ข้อความที่โพสท์ไปโผล่ที่บ้านตากฯ ด้วย คล้ายยิงนกครั้งเดียวได้ห่านสองตัว(แบบว่ายิงไม่แม่น)
แลหากท่านคุณบีม และ ท่านคุณนาย (นามท่านพอย่อแล้วไปอีกทางหนึ่งเลยนะขอรับ) เหลือบมองลงไปอีกหน่อย ใต้กล่องโพสท์ก็จะเห็นกล่องเล็ก ๆ ชื่อ trackback มีไว้ใส่ URL trackback (ซึ่งก็คือ URL ของโพสท์นั้น ๆ ตามด้วย /trackback)
ping และ trackback ทำให้บล็อกเชื่อมโยงถึงกันอย่างมันัยยะสำคัญ ด้วยวิสัยทัศน์อันหาไม่ค่อยมีของผู้น้อย ไม่อาจขยายผลได้ชัดเจนนัก เพียงมองเห็นรำไรถึงข้อมูลเกี่ยวเนื่องที่โยงกันเป็นใยแมงมุมกว้างใหญ่
อีกทั้งคล้าย ๆ เตือนให้เราระลึกว่า หนึ่งโพสท์คือหนึ่งความสำคํญ
(ดังเช่นฟลาเนอร์ของท่านนิ้ว..หากมีการโหวตโพสท์อย่างเช่นอคาเดมี่ ข้าพเจ้าต้องโหวตให้ฟลาเนอร์เป็นแท้)
โพสท์ที่ดีจะยังคงอยู่เป็นบทความที่ดีรอผู้อ่านคนใหม่ ๆ เข้ามาผ่านตาแลจุดประกายความคิดเป็นบทความใหม่ ๆ ต่อเนื่อง
ping กับ trackback จะเป็นตัวเชื่อมให้บทความที่ดีเหล่านั้นดำรงอยู่และเติบโตขึ้นทั้งในมุมลึกและมุมกว้าง
เท่าที่กระดิกหางอึ่งมาหวังว่าจะไม่ทำให้สองท่านยิ่งเป็นงง
ผู้น้อยต้องขอลาไปก่อนได้เวลาเข้านอนแล้ว
ราตรีสวัสดิ์ขอรับท่านบีม..ท่านคุณนาย..ท่านเจ้าของบ้านพรายแสง
สัวสดี เอฟวรี่บอดี้
เจ๊จุ๋มจุ๋ม คิดถึงเหมือนกัน เมื่อวานแทนที่จะได้เจอเจ๊กลับเจอ ….. เฮ้ออออออออ
ขอบคุณ คุณนายฯ กะน้องบีม นะคะ
ที่ยิงคำถามเอาไว้ เพราะอิฉันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจ วิธีการทำงานของอุปกรณ์ต่างๆ ที่ wp มีให้น่ะค่ะ
และขอบพระคุณ ท่านธุลีดิน เป็นอย่างสูง
ที่มาเล่าเอาไว้ว่า เจ้าปิง กับ เจ้าแทร็ก นี่มันทำงานอย่างไร
แท้งกิ้วหลายๆ เจ้าค่ะ
^_^
เข้าใจละ
ขอบคุณครับท่านธุลีดิน :]
🙂
ด้วยความยินดี..
ราตรีสวัสดิ์ขะรับ
ไม่อยากบอกว่า
ยังทำไม่เป็นอยู่ดี อิอิ
แต่ก็เห็นภาพแล้วค่ะ
ขอบคุณนะคะ
^^
ฝนตกมากมาย
รักษาสุขภาพกันนะคะทุกคน ^^
นอนหลับก็อย่าลืมห่มผ้านะจ๊ะ อิอิ
ขับรถฝ่าสายฝนกระหน่ำ ท่ามกลางเพลง
” I don’t want to miss a thing ”
ตอนนี้อยู่รอดปลอดภัยดีจ้า
(เสียดายไม่ได้เจอกัน แต่อีกไม่กี่วันก็ได้เจอกันเนอะ อิอิ)
ไปเจออันนี้มาค่ะ น่าจะสนุกกว่า แถ่ก อีกนะ
มาลองดูค่ะ
คุณมีความฉลาดในด้านใด
วิธีตอบคำถาม
1. ถ้าอ่านแล้วพบว่า มันแสดงถึงบุคลิกของคุณ หรือตรงกับคุณเกือบทั้งหมด กรุณาเขียน T
2. หากอ่านแล้ว ถ้าข้อความนั้นไม่ตรงกับคุณ ให้เติม F
3. ถ้าอ่านแล้วบางทีทำอย่างนั้น บางหนก็ไม่ได้ทำ ให้เว้นว่างไว้
คำถาม
1. ____ ข้าพเจ้าชอบวาดแผนที่ มากกว่าอธิบายกริยาท่าทางของคน
2. ____ ถ้าข้าพเจ้าโกรธหรือมีความสุข ข้าพเจ้ามักทราบว่าเพราะ เหตุใด
3. ____ ข้าพเจ้าสามารถเล่น (หรือเคยเล่น) เครื่องดนตรีได้
4. ____ ข้าพเจ้าสามารถนำดนตรีเข้ามามีความสัมพันธ์กับ อารมณ์ของข้าพเจ้า
5. ____ ข้าพเจ้าสามารถบวกหรือคูณเลขในใจได้อย่างคล่องแคล่ว
6. ____ ข้าพเจ้าสามารถช่วยเพื่อนให้ผ่อน คลายจากอารมณ์ฉุนเฉียว เพราะข้าพเจ้าเคยจัดการกับความรู้สึกเช่นนั้นได้สำเร็จ
7. ____ ข้าพเจ้าชอบการทำงานด้วยเครื่องคิดเลขหรือ คอมพิวเตอร์
8. ____ ข้าพเจ้ารู้สึกดีขึ้น เมื่อได้เต้นรำท่าใหม่ๆ
9. ____ เป็นเรื่องงายมากสำหรับข้าพเจ้า ที่จะแสดงความคิดเห็นของ ตนเอง เมื่อมีข้อโต้แย้งเกิดขึ้น
10. ____ ข้าพเจ้ามีความสุขที่ได้สอนหน้าชั้น พูดสุนทรพจน์หรือให้คำสั่งสอนผู้อื่น
11. ____ ข้าพเจ้ามัก จะรู้เสมอว่าทิศใดเป็นทิศเหนือหรือใต้ ไม่ว่าข้าพเจ้าจะอยู่ที่ใด
12. ____ ข้าพเจ้าชอบจัดงานเลี้ยง
13. ____ ข้าพเจ้ารู้สึกว่างเปล่า เมื่อ ปราศจากดนตรี
14. ____ ข้าพเจ้าสามารถวาดรูปได้ ไม่ว่าจะด้วยอุปกรณ์ใด
15. ____ ข้าพเจ้าชอบเล่นเกมไขปริศนา และเกมต่างๆ
16. ____ สำหรับข้าพเจ้าแล้ว การเรียนรู้ที่จะขี่จักรยาน หรือเล่นสเก็ตนั้นง่ายดายเหลือเกิน
17. ____ ข้าพเจ้าอึดอัดใจ เมื่อได้ยินข้อโต้ แย้งหรือความที่ฟังดูไม่สมเหตุสมผล
18. ____ ข้าพเจ้าสามารถทำให้ผู้อื่นคล้อยตามแผนการของข้าพเจ้าได้ดี
19. ____ ข้าพเจ้ามี ความสุขุมรอบคอบและทำงานร่วมกับผู้อื่นได้ดี
20. ____ ข้าพเจ้าเข้าใจรูปแบบและความสัมพันธ์ ระหว่างตัวเลขต่างๆได้รวดเร็วและง่ายกว่าผู้อื่น
21. ____ ข้าพเจ้าเพลิดเพลินกับการต่อตัวต่อ (model) หรืองานแกะสลัก
22. ____ ข้าพเจ้าสามารถรับรู้ถึงความไพเราะของสุภาษิตต่างๆ
23. ____ เมื่อข้าพเจ้ามองเห็นวัตถุอันหนึ่ง ข้าพเจ้าจะสามารถรู้ถึงภาพด้านข้างและด้านหลังของมันได้
24. ____ ข้าพเจ้ามักจะเชื่อมโยง บทเพลงกับเหตุการณ์ต่างๆในชีวิตของข้าพเจ้า
25. ____ ข้าพเจ้าชอบทำงานกับตัวเลข และการคำนวณ
26. ____ ข้าพเจ้าชอบที่จะนั่ง ในที่เงียบๆ และสะท้อนความรู้สึกลึกๆออกมา
27. ____ เพียงแต่ได้มองรูปร่างของตึกและโครงสร้าง ก็ทำให้ข้าพเจ้ามีความสุขได้
28. ____ ข้าพเจ้ามักจะฮัมเพลงและร้องเพลงขณะที่อาบน้ำ หรืออยู่คนเดียว
29. ____ ข้าพเจ้ามีความสามารถในด้านกรีฑา
30. ____ ข้าพเจ้าชอบเขียนจดหมายเล่ารายละเอียดถึงเพื่อนๆ
31. ____ ข้าพเจ้ามักจะควบคุมอารมณ์ที่แสดงออกบนใบหน้าของข้าพเจ้า
32. ____ ข้าพเจ้ามีอารมณ์อ่อนไหวกับการแสดงสีหน้าของผู้อื่น
33. ____ ข้าพเจ้ารู้สึกถึงอารมณ์ของตัวเอง และสามารถระบายถึงมันได้เป็นอย่างดี
34. ____ ข้าพเจ้าอ่อนไหวต่ออารมณ์ของผู้อื่น
35. ____ ข้าพเจ้ามักรู้ความรู้สึกของผู้อื่นที่มีต่อข้าพเจ้า
การนับคะแนน
วงกลมล้อมรอบข้อที่คุณตอบ T แล้วไปดูในตารางว่า ข้อใดตอบ T เอาไว้ และอยู่ในหมวดใด แล้วจึงมานับว่าในหมวดนั้นๆ ได้คะแนน เท่าไรบ้าง
ไปดูตารางและคำตอบ ได้ที่นี่จ้า http://gotoknow.org/blog/bonlight/100583
เล่นแว้วก๊ะ
ได้มีไหวพริบด้านตรรกศาสตร์-คณิตศาสตร์และไหวพริบด้านความเข้าใจผู้อื่น
สนุกดีคะ
ไหวพริบด้านอวกาศ 555 อันนี้ชอบมั๊ก ๆ
แต่ได้แค่3คะแนนเองอ่ะ เสียดายๆ เสียชื่อหมด
ส่วนอันอื่นก็ ดนตรีกับเข้าใจอารมณ์ภายใน ค่ะ
แห่..ขอผ่าน
มีแบบเซ่อในด้านใดบ้างไหมขะรับ?
..
..
ท่านขอรับ.เจ้าเด็กขายไม้ขีดไฟเป็นอย่างไรบ้าง?
ข้าพเจ้ารอมาหลายเพลาแย้วววว…
คารวะ
น่าสนใจครับ เดี๋ยวต้องลองเล่นดูสักหน่อย
ว้า มาทีหลังชาวบ้านเค้าทุกทีเรย…ไม่ว่ากันเน้อพี่เอี้ยง อิอิ
ว้าย…หลอน…กลัวข้อสอบ true or false อ้ะ
ข้าพเจ้าก็ชอบค่ะ
อิอิ
มาช่วยปั๊มหัวใจ…เจรจา :]
อืมมมม..
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก
เฮลโหล เอฟวรี่บอดี้
หนาวรึยัง
เหงาไหม
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นิ้วกลม พาโรค “เหนา” มาแพร่
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
T_T
โคตรหนาว+เหงา เลยว่ะ
T_T
เดี๋ยวเตรียมตัวรับ อัลบั้ม “รวมเพลงเหนา” ได้เล้ย
เหนา กันให้สุดๆไปเรย เย้
^
^
^
เหมือนจะไปดูคอนเสริตวงร๊อกไงไม่รู้แหะ
อ่ะ ไป Fat Fes ป่ะ
ไอเราก็ชวนชาวบ้านไปเรื่อย
แต่พอถึงวันจริงๆ
“ไปไม่ได้ทู้กกกกที”
ไม่ชวนดีฝ่า เดี๋ยวโดนบ่น ฮ่าฮ่า
แขก Says:
October 10th, 2007 at 11:54 pm
หนาว-ห่มผ้าแล้วอุ่นขึ้น
เหงา-ห่มอะไรดี?
ก็ห่มรักไง มีรักมาห่มแล้วจะได้ไม่เหงา ^^
แต่ถ้ามีรัก แล้วรักอยู่ไกล “ไกลรัก” มันเหงากว่าเดิมอีก -_-”
แต่ถ้าเกิดความรัก แล้วไม่มีรัก มันโคตรเหงาเลยโว้ย!!! T_T
แบบนี้ไม่มีรักดีกว่า จะได้ไม่เหงา???
พี่แขกบอกไว้ใน บ้านพักฝากอากาศ หัวข้อ “เหนา”
—————
15 กุมภาพันธ์ 2550 : วันที่รัก ไร้รัก
วันนี้ วันพฤหัสบดี ในสายๆของวันนี้ แม่บ้านที่ทำงานของฉัน เล่ากลางวงข้าวให้บรรดาพนักงานที่มีกันอยู่ไม่กี่ชีวิตฟังว่า…
“เมื่อคืนแฟนพี่เอากุหลาบมาให้ 1 ดอก คนอยู่กันเต็มเลยด้วย พี่โคตรอายเลยว่ะ” ระหว่างที่พูดนั้นใบหน้าของเธอมีสีแดงเรื่อๆระบายเต็มแก้มกลมๆ แล้วการสนทนาตลอดบ่ายของวันนี้ ก็มีแต่เรื่องความรักทุกรูปแบบ….
เช้าของวันที่ 14 กุมภาพันธุ์ 2550 วันนี้เป็นวันพุธธรรมดาๆอีกวันหนึ่ง ตื่นมา แปรงฟัน ล้างหน้า อาบน้ำ แต่งตัว ไปทำงานตามปกติ ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติ สำหรับฉัน มันก็ยังเป็นวันพุธธรรมดาอีกวันหนึ่งเท่านั้นเอง
แต่ว่าวันพุธนี้ไม่ใช่วันธรรมดาสำหรับคนอีกหลายๆคน เป็นวันแห่งการตัดสินอะไรบางอย่าง หรือแม้กระทั่งตัดสินใจ หรือว่าตัดใจ…
การดำเนินชีวิตตามปกติของฉันกำลังต่อเนื่องไหลไปตามเวลา นี่ก็ค่ำแล้ว หาหนังสือที่อยากได้ไม่เจอ คนขายบอกว่าหมดแล้ว “รักข้ามรั้ว” ขายดีจริงๆเลยนะ…
“เอ หรือว่าจะไปดูหนังดีนะ” แต่ว่าฉันหิวแล้ว นั่นล่ะเลยกลายเป็นการช่วยตัดสินใจ กลับเลยแล้วกัน
รอรถเมล์นานเกิน 5 นาที ฉันก้าวเท้าซ้ายเข้าร้านสะดวกซื้อ ด้วยความหิวจึงได้นมช็อคโกแลตมา 1 กล่อง กับขนมเปี๊ยะใส้สตรอเบอรี่อีก 2 อัน รอรถ รอรถ รอรถ นานอีกแล้ว ดูดนมหมดกล่อง รถก็ยังไม่มา “ตื่ดๆๆๆๆๆ” โทรศัพท์มือถือสั่น….
“ว่าไงพี่” แล้ววันพุธธรรมดาก็กลายเป็นวันธรรมดาอีกวันหนึ่งเช่นเคย ฉันไปดูหนังโดยไม่ได้ตั้งใจอีกแล้ว
มันเป็นเช่นนี้อยู่บ่อยๆ บางทีไปกับเพื่อน บ่อยๆที่ไปคนเดียว เช่นวันไหนที่เกิดอาการเซ็งจิต คิดไม่ตก เบื่อโลก เบื่อคน ก็มักจะไปดูหนังคนเดียว เหมือนตอนไปดูเรื่อง “เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย” ไปด้วยอาการเซ็งโลกเบื่อหน่ายชีวิต แต่สุดท้ายก็อิ่มใจออกมาจากโรงหนังเช่นเคย
“บะหมี่ต้มยำค่ะ” ฉันเอ่ยปากสั่งออกไปด้วยความหิว ขณะที่รออาหาร หญิงสาว 2 คนมานั่งลงตรงโต๊ะข้างๆ “หน้าตาน่ารักเสียด้วยสิ”
ฉันแอบเหลือบมองคนนั่งข้างๆ เธอทาเล็บมือและเล็บที่เท้าสีดำ อายุน่าจะแค่ 20 ต้นๆ ไม่เกิน 23 แน่ๆ ส่วนอีกคนน่าจะได้ชื่อว่า ‘น้องเลือกอาหาร’ เพราะ “เส้นใหญ่น้ำ หมูสับอย่างเดียว ผักกวางตุ้งนะคะ” นั่นคืออาหารที่เธอเลือกแล้วว่าจะกินเข้าไปหลังจากสอบถามส่วนประกอบอาหารที่มีในร้านนี้
แล้วบทสนทนาระหว่างเพื่อนสาวก็เริ่มต้นขึ้น ตลอดเรื่องจับใจความได้ว่า น้องสาวคนที่ทาเล็บสีดำทะเลาะกับแฟนและเพิ่งบอกเลิกศาลากันในนี้ วาเลนไทน์ วันที่ใครๆ ก็เดินจูงมือกันมาเที่ยว กินข้าว ดูหนัง หรืออื่นๆ
น้องเลือกอาหาร บอกว่า “ที่แกคบกันเป็นเพราะว่าแกเหงา ทีหน้าที่หลังก็ดูดีๆหน่อย อย่าไปคบกันเพราะว่าเหงาเลย แล้วสุดท้ายก็ต้องเลิกกันอย่างนี้ จะกี่คนๆ ก็เลิกกัน ไม่มีใครคบได้นานสักคนถ้าคบกันเพราะเหงา” กินอิ่มแล้ว จ่ายเงิน เดินจากมา ฉันทำได้เพียงเท่านี้ ในหัวกลับมีคำถามหนึ่ง “รัก??? หรือเหงา???”
ในวันที่คนมีรัก บางคนกลับไร้รักอย่างนี้ คนจะเหงามากมายเพียงไหน
ฉันเข้าไปดูหนังเรื่อง “ศึกโค่นบัลลังก์วังทอง” ในตอนแรก…ดูแล้วสับสนต่อความสัมพันธ์ของตัวละครหลายตัว ฉันไม่รู้ว่าที่สุดแล้วในเหตุการณ์นี้ ใครกันแน่ที่เป็นคนผิด เพราะฉันไม่อยากโทษใครเลย…
ฉันรู้แค่ว่า คนที่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่กินกันฉันท์ผัวเมีย อยู่เป็นครอบครัวเดียวกัน โดยไร้ซึ่งความรักนั้นคงทรมานใจ ในท้ายที่สุด หากเมื่อยังไร้รักในหัวใจ วันคืนที่ผ่านไปก็ทรมานจนกว่าจะตายจากกัน…
ฉันรู้แค่ว่า เมื่อคนเหงากับคนเหงามาเจอกัน มันก็แค่นั้น ไม่มีอะไรมากกว่า หายเหงา หากเมื่อหายเหงา แต่ยังไร้รัก ไม่นานก็คงแยกจากกันไปแบบใจเหงาๆ เช่นเดิม
เหงาใจ ไร้รัก
ร้างรัก ไร้ใจ
ในวันพุธธรรมดาๆ ที่ไออุ่นของความรักลอยวนทั่วไปหมด หากแต่หัวใจไร้รัก คนคงเหงามากนัก
ค่ำนี้วันพฤหัสบดี ป่านนี้แม่บ้านที่ทำงานฉัน คงยิ้มเบิกบานเมื่อมองเห็นดอกไม้สีแดงดอกนั้น แล้วก็นอนหลับฝันดี
——————
03 กุมภาพันธ์ 2550 : เหงาเพราะฝัน ฝันเพราะหนาว
บ้านพักใกล้ๆจุดชมวิว ปิดปรับปรุงชั่วคราว พวกเราเลยต้องเดินอ้อมไปอีกไกลเพื่อตั้งเต้นท์
รุ่งเช้าต้องเดินกลับไปทางเดิม เพื่อรอคอยดวงอาทิตย์ขึ้น ตรงหน้าบ้านพักหลังนั้น
อากาศหนาว ดาวไม่เหงา พริบพริบวิบวับวาว ฟ้าเปิด…
อากาศหนาว ถ้าเราไม่เหงา นั่งผิงไฟอิงดาว คงอุ่นได้แค่ปลายมือ
อากาศหนาว ตอนนี้ฉันเหงา หนาวใจ ไม่อุ่นเลย
ได้นอนมองดาวตก อธิษฐานในใจ ขอให้พรุ่งนี้อากาศอุ่นขึ้น
ฉันเป็นคนขี้หนาว ผิวชั้นไขมันบางเกินไป ทนรับอากาศหนาวๆ มากไม่ไหว ขอให้อุ่นขึ้นไวๆ เถิด สาธุ!!!!
จากลาดวงอาทิตย์โผล่พ้นยอดเขายามเช้าตรู่ด้วยใจหนาวๆ หวั่นๆ
ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้กลับมาเหยียบดินตรงนี้อีกไหม
ฉันหวังว่า กลับมาอีกครั้ง บ้านพักตรงนั้นคงเปิดรอต้อนรับตามปกติ
คงไม่ต้องเดินอ้อมไปไกลนักหนา
เพื่อมาชมดวงอาทิตย์ทักทายกันในวันใหม่อีกแล้ว
ดวงดาวโปรยปรายบนท้องฟ้า นอนนับดาวตก
ดวงอาทิตย์ขึ้น ก่อนท้องฟ้าจะมีแสงสีทองอาบไล้
หมอกขาวปุยกำลังละเลียดยอดเขา ทะเลหมอกเป็นอย่างนี้เอง
เหงามากไปไหม หนาวมากรึเปล่า ฉันฝันไปอีกแล้ว
คงเพราะเหงามากไป อากาศหนาวกว่าปกติ ตื่นมาเลยยิ่งเหงาและหนาวกว่าเดิม
จะฝันอีกสักกี่ครั้ง ก็เป็นอย่างเดิม จะกลับไป
อยากกลับไปที่นั่นอีกสักครั้ง แม้ว่าในความจริงจะไม่มีบ้านพักก็ตาม
——————
เพิ่งได้สังเกตเห็น ยิ่งหนาวก็ยิ่งเหงา ตอนนี้นึกถึงเพลง “ลมหนาว” …เสียงเปียโน ใส ก้องดัง… แต่มันฟังแล้วเหงาชะมัด ตึ้ง ตึ๊ง ตึง….
ฤดูหนาวของทุกปี จะเป็นฤดูเหงา ของใครกัน ถ้าไม่ใช่ “คนโสด”
หุ หุ หุ
โอ๊ยๆๆๆ…ถูกตอกย้ำ ทั้งความเหงา และก็ความหนาว
สงสัยจะเกิดอาการหนัก เพราะเหตุผลบรรทัดท้ายๆนั่นเอง 😉
เดี๋ยวขอรวบรวม…เพลงเหนาเหนา…ก่อนนะ
จะฟังให้ความเหงาเข้ากระแสเลือดไปเล้ย หุ หุ
แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณความเหงา..ที่ทำให้เรามาเจอกัน
(สโลแกนน้องชายคนโปรดคนก่อนๆ อิอิ)
สามวันในเชียงใหม่
เก็บเอาบรรยากาศ+อากาศดีดี มาฝากกันนะจ๊ะ
และก็ไหว้พระเผื่อให้แล้วด้วย
ขอคุรพระคุ้มครอง “คนพิเศษ” ของฉัน อิอิ
หายไปนานแลย..
สวัสดีเจ้า
มาแล้วๆ
หายตัวไปทำงานข้างนอกมา 2 วัน
เหนื่อยสุดๆ
ต้องขอตัวไปเอนและผ่อนกายาก่อนนะค่ะ
พรุ่งนี้ถ้ามีเวลาสักชั่วโมง
คงมีเรื่องใหม่อัพขึ้นบล็อกน้าาา
ฝันดีๆ จ้า
^^”
พักผ่อนเย้อๆ รักษาสุขภาพครับ
ทั้งเจ้าของบ้าน+แขกเหรื่อ
จะได้มาเจอกันคร้าบ
ปล. เช้านี้ ลมหนาวมาทักทายอีกแล้ว ท่าทางดูจริงจัง แต่จะจริงใจหรือเปล่าไม่รู้ 55555 ไปเรื่อยละ :]
สูบฉีดๆ
ถ่ายทอดพลัง
ฟ้าวววววววว
(>_>>>>>>> (=_=)
หายเหนื่อยบ้างยังคะ
^^
อ้าว รูปไหงกลางเป็นงั้นล่ะ
โธ่
ขอลองอีรอบนะคะ
(/>_>>>>>>> ฟ้าวววว
(=_=)” เฮ่อ บ๊องไปแร้ว
เฮ้ลโหลลล
วันที่ 21 นี้ หากโชคดี คงได้เจอกันนานๆ นะคะ
แต่ถ้าโชคร้าย อาจมีเวลาแค่ ชั่วโมงเดียว!
T_T
ถึงโชคร้ายยังไง ก็ยังมีเวลาตั้งหนึ่งชั่วโมง
มาให้ได้นะครับ มาเจอกัน :]
ไปตอบไว้ที่บ้าน คุณนายฯ หัวข้อ “ทางเท้า”
“หัวใจ” เคลื่อนย้ายได้
บางครั้ง หัวใจ ย้ายมาอยู่ที่ สมอง
และทำหน้าที่ ตัดสินใจ เรื่องต่างๆ
บางหนย้ายไปอยู่ตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย
นิ้วบ้าง มือบ้าง จึงไม่หยุด เขียน
หัวเข่าบ้าง ตาตุ่มบ้าง หรือบางที ก็ที่เท้า
เป็นบ่อยๆ ที่หัวใจย้ายมาอยู่ที่เท้า
มันจึงพาให้ตัวเราออกเดินทางเสมอ
—
วันก่อนผมได้ไปดูมินิคอนเสิร์ตของ เบน ชลาทิศ กับ รัดเกล้าฯ ที่ซอยรางน้ำมาครับพี่เอี้ยงร้องได้ยอดเยี่ยมจริงๆ…กลับมาหายไข้เลย (ได้นั่งหน้าติดขอบเวทีเลยน๊า) ^^
ป๋าอิ๊ว > หายป่วยแล้ว ใช่มะ
“ยาใจ” มาแล้วนิ หายชัวร์ อิอิ
เก็บตกมาจาก “พื้นที่พิเศษ” หัวข้อ “บันทึกหน้าสุดท้าย”
pattararanee (01:22:21) : 25 10 2007
“โศกนาฏกรรมของคนขี้ลืม”
การบันทึก ก็ไม่อาจช่วยอะไร
ในบางกรณี เป็นข้อดีมากกว่าครึ่ง แต่ข้อเสียกลับมีเยอะกว่าเท่าตัว
ว่าแต่ ทุดครั้งที่ทำพลาด ถึงขั้นต้องตายกันเลยเชียวหรือ
เหลือที่ไว้ให้ตัวเองได้พอหายใจสักหน่อยหนึ่งคงดีกว่า
สัญชาตญาณของคน ดิ้นรนจนวินาทีสุดท้ายของลมหายใจนั่นล่ะ
เว้นแต่ว่า เตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้วก็ “ตายได้อย่างสงบ”
ปล.พี่แขก น้องมันไม่ใช่แนวซาดิสม์ แต่มันชอบเป็น “ผู้ถูกกระทำ” ต่างหาก
———–
ต้อม (01:39:31) : 25 10 2007
555555+
พี่แขก และ พี่เอี้ยง คะ
ต้อมยังไม่ได้ไปดู “พี่เร” เลยคะ สนุกป่ะคะพี่?
อ่อ….ต้อมไม่ใช่ทั้งสองประเภทเลยคะ
ต้อมมันประเภท “เดินช้า” คะ (คิดช้า ทำช้า พูดช้า…ทุกอย่างเลยสายไปหมด)
ถ้าเลือกได้ ก็อยากจะนอนตายนิ่งๆ สงบๆ
แบบในเรื่องคะ แล้วก็จะได้ไปเป็น “อาจารย์ใหญ่” สมความตั้งใจครั้งสุดท้าย
———-
แขก (12:33:39) : 25 10 2007
ถ้าตายแบบไม่รู้สาเหตุ เค้าต้องเอาไปชันสูตร
ไม่รู้จะมีโอกาสเป็นอาจารย์ใหญ่หรือไม่
ผู้(ชอบ)กระทำ(รุนแรง)เป็นพวกซาดิสต์
ส่วนผู้(ชอบ)ถูกกระทำ(รุนแรง)เป็นพวกมาโคซิสต์
ไม่ใช่ทั้งสองแบบใช่มั้ยต้อม
เป็นพวก “ช้า” แต่ทำไมอัพบล็อกไวจัง
แล้วพี่ก็ต้องเป็นพวก “ช้าโคตร” เพราะบล็อกยังเงียบเหมือนเดิม ฮ่าฮ่า
ปล.ชอบบทของ “เรย์” มากที่สุด
———–
pattararanee (16:48:12) : 25 10 2007
ต้อมเอ๋ย พี่มันก็คนเดินช้า…เหมือนๆ กัน
แต่พี่กลับคิดว่า…
การเดินช้า คิดช้า ทำช้า พูดช้า…ทุกอย่างสวยไปหมด
มันทำให้เรามองเห็นโลกสวยขึ้นได้ด้วยนะ
การเดินช้า..ช้า
ทำให้เรามองเห็น โลก ในมุมต่างๆ
การคิดช้า..ช้า
ทำให้เราได้มองเห็น คนในมุมต่างๆ ซึ่งนั่นส่งผลให้การกระทำ และ การพูดของเราช้าลง
ซึ่งผลที่ได้รับ มันย่อมแตกต่างออกไปจากคนคิดเร็วอยู่แล้ว
ไม่ได้คัดค้านการ เดินเร็ว คิดเร็ว ทำเร็ว พูดเร็ว
แต่ความเร็วที่เกิดขึ้น ต้องมาจากการฝึกฝนที่ดีมากแล้ว
เพราะหาก พลาด ขึ้นมา…
มันจะกลายเป็น “โศกนาฏกรรมของคนใจเร็ว” หรือ ใจร้อน เท่านั้นเอง
ปล. พี่แขก- อาจเพราะพี่ให้ความสำคัญของการเขียน
ไม่เท่า การอ่าน + ดู ละมังคะ
ต้อม- เรย์ คริต เล่นดีนะ แต่ทำใจเรื่องหลับไว้ได้เลย
อืม..รู้สึกมั้ยว่า “หนาว”
แล้วฤดูนี้มันดันพาความเหงามาด้วยสิ
เที่ยวทะเล+ทำบุญเผื่อแล้วนะ
สีผิวเริ่มใกล้เคียงละ อิอิ
หนาวแล้วเหงาด้วยเหรอนี่???
งานเยอะจนแทบไม่มีเวลาเหงาเลยจ้าจุ๋มจุ๋ม
แต่ก็ เหงา อยู่ดีล่ะน้า
เฮ้อออออ…
“หนาวเนื้อ ห่มเนื้อ จึ่งหายหนาว”
แล้วถ้า “เหนา” ต้องห่มอะไรน๊อ ???
ขอบคุณจริงๆครับพี่เอี้ยง สำหรับคำแนะนำดี-ดี :]
ความเหนาเกือบหยุดพักแล้วเชียวเรา
ดันมือบอนหยิบเพลง เหนาเหนา ที่รวบรวมไว้หลายสิบเพลงมานั่งฟัง
แล้วจะเอาความเหนามาเผื่อแผ่เน้อ
เราไม่ยอมเหนาคนเดียวหรอก หุหุ
แม้ว่าพี่แขกจะบอกว่า “อย่าเหนาอีกเลย” ก็ตาม
ปล…ได้อ่านโปสการ์ดที่ช่วยกันเขียนมาให้แล้วนะ ขอบคุณหลายๆ
จุ๋มจุ๋ม
เหงา เหรอ..
หนาว ไหม…
อืม คล้ายจะอุ่นๆ นะ
มันอุ่นที่แก้ม
เพราะว่าหนาวจนเหงา เลยกลายเป็น “เหนา” นิ
เหงา เลิกยาก
ถ้า ไม่หาย หนาว ซะที
ปล. พี่แขก ไม่โรแมนติก
———-
ท่านโกลิตะ
ไม่ต้องเลย ก็ท่านมี ยาบำรุงหัวใจ อยู่แล้วนิ ^^
———-
คุณนายฯ
เพื่อน จะมีไว้ทำไรเล่า
ถ้าไม่ใช่เพื่อการนี้
จริงไหมเพ่จุ๋ม
อิอิอิ
ไม่ได้เข้าบ้านนี้ตั้งนาน…
วันนี้ขอย่อง ไปดูห้องต่างๆซะหน่อยนะครับ
เชิญค่าาาาา
ยกเว้นตู้ยาสามัญประจำบ้านเน้อ…ห้ามเปิด
เพราะซ่อน ยาบางชนิดไว้
อิอิ
ยิ่งซ่อน ยิ่งอยากเจอ
5555+
^
^
อยากเจอ ยา อะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าน้อง
555+
สู้ตาย!!!
แต่ต้องไม่ตายครับพี่
ผมไม่ตายง่ายๆแน่นอน 555+
:]
ดีมาก น้องนายหมูหวาน
ไอเราก็สู้้แค่ตายเท่านั้นล่ะ
555+
55555 อ่ะนะ 🙂
อืม…
โลกเสมือนจริงบางโลก
เราอาจแวะเวียนไปฝากรอยเท้าเอาไว้บ่อยๆ
แม้ว่าบางครั้งอาจไม่ได้ยินเสียงทักทายกัน
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า เราไม่ได้แวะไปหา
เพียงแต่ว่าเราอาจเรียบเรียงคำทักทายไม่ได้ซะที
เหมือนที่ผ่านๆมา
เนื่องด้วยความถนัด เนื่องด้วย ฯลฯ
ที่แน่ๆ…อีกไม่นานนี้เราจะกลับมาสู่โลกแห่งความจริง (ซะที)
หลังจากหลุดไปสร้างโลกเสมือนจริงให้กับตัวเองมาพักใหญ่
รอ-เรา-นะ
สีธีม+รูปที่หัวบล็อก+เพลง
ทำไมมันเหงาจังหว่า
อืม…กำลังจะไปไหนครับ
ขอผมไปเป็นเพื่อน(น้อง)ร่วมทางได้ป่าว :]
ดีเจคุณนายฯ
สีธีม เหงา – อืมมม ตอนแรกว่าจะเอาสี black แต่มันก็ เหงาเกินไปน่ะ
รูปที่หัวบล็อก – เป็นรูปที่ชอบมาก เอามาทำโปสการ์ดด้วย งามได้ใจ ^^
เพลง – ก็เลือกแล้วเลือกอีกน่ะ แต่ชอบเพลงนี้อะ ชอบเสียงนักร้อง ชอบดนตรีตอนขึ้น ตึ๊ง ตึง ตึ๊ง ตึง และสุดท้าย ความหมายก็ดีนะ ^^
สรุปว่า จะเหงาไปไหนดีน้า
…เหงาต้อนรับ วาเลนไทน์ (มั้ง)
^^
ปล. ช่วงนี้ ทำงาน งก..งก หาตังค์มาจ่ายค่าคอมฯ ที่ไปสอยมาใหม่น่ะ แหะๆ
มันเหมือนกำลังจะออกเดินทางแบบเหงาๆจริงๆนะพี่
เสียงเปียโนที่ขึ้นมา3-4ตัวแรก ทำให้ผมนึกถึงชานชาลาที่สถานีรถไฟเลยอ่ะ
แหะๆ ผมจินตนาการมากเกินไปรึเปล่าเนี่ย
หรือว่า ดาวกำลังจะกลับบ้านอีกครั้ง หุหุ
:]
อืมมมม
ดีเจคุณนายฯ เหงา เหรอ
ซอรี่ที่ทำให้ คนเหงา ได้รู้ใจตัวเองน่ะ ^^
สำหรับพี่ ก็อย่างนี้แหล่ะ
นกพรายแสง พร้อมจะโบยบินเสมอ (ถ้าไม่โดนบ่วงนายพรานน่ะ) ไปทุกแห่งหน
มันอาจจะเหงาไปหน่อยที่ต้องบินเดี่ยว
แต่ว่านะ…
“ในโลกนี้ยังมีซอกมุมมากมาย ให้ฉันได้นั่งลงเงียบๆ มองดูสิ่งแวดล้อมและผู้คน
สามารถมองเห็นและสัมผัสได้ด้วยตาดวงที่สามนี้
หรือมันอาจคือ ‘หัวใจ’ ก็ได้”
^^ คุ้นๆ มั้ย
ไม่ได้เหงา ไม่ได้เหงา จริง จริ๊ง 😀
ก็นึกว่าพี่เหงาไง แต่ไม่ก็ดีละค้าบ
ช่วงนี้ผมไม่ค่อยเหงา เพราะถ้าเหงาเดี๋ยวมีปัญหา
แล้วถ้ามีปัญหาแล้วล่ะ… หึหึหึ
ปล.วันนี้อากาศดีจัง เปลี่ยนเรื่องซะง้าน :]
“จะเหงาไปไหนดีน้า” – ประโยคนี้ของพี่เอี้ยงทำให้ต้อมคิดคะ
.
เจ้าเหงา มันจะไปไหนนะ?? แล้วมันอยากจะไปไหน?? 555 วันนี้ฟุ้งคะพี่
แล้วเจอกัน ตามประสา…อิอิ
ฮื่อ…มันเหงาจริงๆแฮะ รูปหัวบล็อคน่ะ
แต่ก็สวยดี ชอบ
ชอบรูป แล้วก็ชอบเหงาด้วย ^^
โทษทีที่ไม่ได้ไปรวมพลตามที่นัดไว้
หลังจากประชุมเร่งด่วนนั้น งานงานงานก็ปะเดปะดังเข้ามา
ลืมบรรยากาศวันแห่งความรักไปเลย
ยังไงก็มีความสุขกับความรักมากๆนะ ^^
My brother recommended I would possibly like this web site.
He used to be entirely right. This put up truly made my day.
You can not consider just how much time I had spent for this info!
Thanks!
Hi there it’s me, I am also visiting this website regularly, this site is in fact good and
the users are genuinely sharing good thoughts.