29 กุมภาฯ วันของคนพิเศษ

“พรุ่งนี้เจอกันนะครับ” มายด์ พิมพ์ข้อความในหน้าต่างเอ็มเอสเอ็น

“ทำไมรีบนัดจังเลย ^^” หญิง พิมพ์ข้อความนี้ตอบกลับมา

“ผมกลัวว่า คุณจะไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะ” มายด์ส่งวิงค์รูปหัวใจไปด้วย

วิงค์รูปคนฟาดกีต้าร์ ปรากฏขึ้นที่จอคอมฯ ฝั่งของมายด์ แล้วตามด้วยข้อความนี้

“ไม่หรอกค่ะ เด๋วนี้ เพื่อนหายไป ตั้งแต่ที่มายด์มารับหญิงวันนั้น เพื่อนก็ไม่ชวนไปไหนด้วยอีกเลย 555+”

“หญิงกลับบ้านก่อนนะ ถึงแล้วจะโทรไป”

“ครับ”

+++

ระหว่างนั่งรถประจำทาง

“ชิดในหน่อยนะครับ เพื่อนร่วมทางเยอะมากครับ ป้ายหน้าขึ้น ป้ายหน้าลง แบ่งๆ กันไปนะครับ”

‘โชคดี ขึ้นป้ายแรกๆ ได้นั่ง’ สายตามองออกไปนอกหน้าต่าง รถจอดที่ป้ายฯ ‘คนเยอะจังเลย เมื่อไหร่จะมีรถเหาะได้นะ จะได้ไม่ต้องติดอยู่บนถนนเนี่ย’

หญิงเบียดคนลงจากรถประจำทางในป้ายถัดมา แต่เธอเดินย้อนกลับไปยังป้ายรถเมล์ที่ผ่านมา

“ลุงคะ ต้นนี้ถ้าออกดอก จะมีสีอะไรคะ” หญิงยิ้มให้ชายวัยกลางคนสีผมควันบุหรี่

“สีขาวน่ะ แต่ลุงก็ไม่เคยเห็นหรอก แต่นี่มันติดไว้ที่ข้างกระถาง” ลุงยิ้มพลางหยิบแคคตัสต้นป้อมๆ นั้นส่งให้

หญิงถือถุงกระดาษใบเล็กหน้าตาแปลกๆ ขึ้นรถประจำทาง

‘แหม ลุงคนนี้ ก็ดีเนอะ ใช้ถุงกระดาษแทนถุงพลาสติกซะด้วย ช่วยชาติ ช่วยโลกจริงๆ’ หญิงยืนยิ้มอยู่บนรถประจำทางที่แน่นขนัดไปด้วยผู้คน

+++

โทรศัพท์มือถือ เครื่องสีดำวางอยู่บนโต๊ะทำงาน ตอนนี้หน้าจอสว่างขึ้น มันส่งเสียงออกมาเป็นเพลง และสั่นจนโต๊ะสะเทือน

“โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างนี้มันหนาวเกินไป…” เสียงเพลงดังซ้ำไปซ้ำมานานแล้ว

ในที่สุด มันก็เลิกแผดเสียง หยุดสั่น แล้วแน่นิ่งไป

+++

“อะไรเนี่ย ก็เคยเป็นเมียนิ ทะไมจำไม่ได้ฟะ บ้าเปล่าเนี่ย” หญิงดูละครหลังข่าวแล้วบ่นออกมา “พอละ ไม่ดูดีกว่า บ้าบอ” หญิงเดินไปกดปิดโทรทัศน์เหมือนคนอารมณ์เสีย

หญิงสาวเปิดวิทยุ จากโทรศัพท์มือถือ

‘ขอให้ได้รัก รัก รัก รัก รักเธอเข้าไว้ ไม่เช่นนั้นใจฉันคงหลุดลอย….’

เสียงนักร้องและดนตรีแบบสมัยใหม่ “ทำให้เพลงนี้มีเสน่ห์มากขึ้นอีกนะเนี่ย” หญิงนึกถึงท่วงทำนองเพลงนี้ในแบบเก่า ที่เคยได้ยิน แล้วก็หยิบหนังสือที่วางอยู่บนหัวนอนมาเปิดอ่าน

ไม่นานนัก หญิงก็เริ่มเปลี่ยนจากท่านั่งอ่านมาเป็นนอนอ่านแทน

+++

ชายหนุ่มเดินผ่านหน้าร้านสะดวกซื้อยี่สิบสี่ชั่วโมง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องสีดำออกมาจากกระเป๋ากางเกงข้างซ้าย

เสียงเพลงรอสายที่คุ้นเคย ‘ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปแค่ไหน จะเป็นกำลังใจให้เธอได้รู้สึกดี
เป็นที่พักที่ให้ความเข้าใจ นานเท่าไรก็จะมี ให้กับเธอ อยู่ตรงนี้‘ เพลง ที่แห่งนี้ ของ พีโอพี

“หญิง ครับ หลับหรือยังเอ่ย” มายด์ส่งเสียงกวนๆ ไปยังหญิงสาวที่ฟังอยู่

“เกือบละล่ะ กำลังอ่านหนังสืออยู่ ตอนค่ำงานยุ่งเหรอ โทรไปหา แต่มายด์ไม่รับ” หญิงตอบมา น้ำเสียงเหมือนคนง่วงนอน

“อื้อ งานเร่ง เลยไม่ได้รับ แม่ก็โทรมา พอโทรกลับไปหา ก็บ่น เหมือนกันเลย หุ หุ”

“อ่าว ว่าหญิงแก่นะเนี่ย” เสียงที่โต้กลับของหญิง ดูเหมือนว่าจะหายง่วงแล้ว

“อ่านหนังสืออะไรอยู่เหรอ” มายด์ถามด้วยความสนใจอยากรู้ ‘ต้องง้อหน่อย หายไปหลายชั่วโมง เดี๋ยวเธอจะงอน’

“อ่าน ซาวด์แทรกส์ฯ ของนิ้วกลม ออกใหม่อีกละ อ่านจบแล้วจะให้ยืมนะ”

หญิงมักส่งต่อหนังสือที่อ่านจบแล้วให้มายด์อ่านต่อ แต่…

“หนังสือที่หญิงให้ยืมมากองสูงกว่าการ์ตูนคินดะอิจิยี่สิบกว่าเล่มจบ ซะอีกนะเนี่ย”

“งั้นก็อ่านซะซีค้าาาาคุณ จะได้เอามาคืนอิฉันซักที” หญิงลากเสียง เน้นเสียง แถมประชดต่อด้วย “พ้มไม่อยากเอามาดองไว้ แต่งานมันรัดคร้าบ รัดซะจนพุงปลิ้นแล้ว”

“โห ไมมาดักคอกันงี้ละครับคุณนาย กระพ้มก็ว่าจะอ่านนะ แต่ยังมะว่างงงงเรยยยย” มายด์ทำเสียงล้อเล่น เพื่อไม่ให้หญิงโกรธจริง

“เอาเป็นว่า ฝันดีนะครับ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”

“ไนท์จ๊ะ หัวโต”

+++

หญิงหลับไปพร้อม เพลงแต่งงาน ในหน้าหนังสือ ซาวด์แทรกส์ฯ ของนิ้วกลม

“ชั้นจะมีวันอย่างนั้นบ้างมั้ยนะ

วันที่ไม่ต้องเป็นหมาไขลานอีกต่อไป

หวังว่า ผู้ชายคนนี้ คงจะทำให้

ฉันเป็นผู้หญิงคนที่โชคดีที่สุดในโลก”

หญิงยิ้มน้อยๆ ทั้งที่ตาหลับอยู่ ทั้งหมดนั่นน่ะ เธอพูดในฝัน

+++

ก่อนนอนคือนนั้น เพลงที่ดังก้องใส่หูมายด์ เป็นเพลงนี้

‘อยากให้ดาวดวงนั้นรู้ว่า เมื่อดาราส่องแสงฉันดูสดใส อยากให้ดาวดวงนั้นเข้าใจ ขาดเธอไปตัวฉันคงหมดสิ้นกัน‘

+++

“สวัสดีตอนเช้า คนสวย” หญิงยิ้มให้ตัวเองในกระจกเงา วันนี้เธอสวมเสื้อสีฟ้า กระโปรงขาว

“เขาน่าจะประทับใจนะ”

หญิงก้าวออกจากบ้าน พร้อมถุงกระดาษที่ใส่ต้นแคคตัสเอาไว้

+++

 

“สวัสดีจ้ะหญิง วันนี้ใส่กระโปรงด้วยเหรอเนี่ย” มายด์แซว แต่สายตาที่ส่งไปน่ะ เขาอยากบอกเธอว่า ‘น่ารักดี’

“วันนี้ มีลูกค้ามาที่ออฟฟิศ ก็เลยต้องสวยนิดสส์นึง”

มายด์สงสัยว่า หญิงท่าจะเขินเอาการ “แล้วทำไมต้องแต่งหน้าด้วยล่ะนั่น” มายด์ยังไม่เลิกลา

“ก็ลูกค้า หล่อมั่กกกมากน่ะ” ดูเหมือนหญิงจะไม่ยอมแพ้เหมือนกัน “อ่ะเนี่ยให้ เอาไว้ไปวางใกล้ๆ หญิงจะคอยทิ่มแทงมายด์ไปเรื่อยๆ ฮ่าฮ่าฮ่า”

‘เสียงหัวเราะของหญิงดูข่มขวัญยังไงไม่รู้’ มายด์รับถุงกระดาษมา แล้วเปิดดู “โห คอยทิ่มแทงจริงด้วยนะเนี่ย สงสัยจะได้ผลแน่ ถ้ามายด์เผลอหลับหน้าคอมฯ คงโดนทิ่มจริงๆ อ่ะนะ” มายด์ทำทีเป็นอ่อนข้อให้หญิง

“ไปกินข้าวกันเหอะ หญิงหิวแล้ว”

“ครับไปกันเถอะ”

+++

ค่ำวันนี้ 29 กุมภาฯ

‘วันนี้หญิงน่าจะมีความสุขดีนะ’ มายด์ประเมินด้วยสายตา

“อิ่มยัง จะกินบัวลอยอีกมั้ย มายด์จะได้ไปส่ง หมูพุกซะที”

“ฮ่าฮ่า ยังเลย หมูพุกว่าจะกิน ลูกตาลลอยแก้ว แล้วหมูพิกล่ะ กินด้วยป่ะ” หญิงยิ้มให้ แล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้มายด์

“ฮ่าฮ่า กินสิ กินด้วย จะได้อ้วนกว่านี้อีก” มายด์ตอบพร้อมเขยิบตัวออกห่างตอนที่หญิงเข้ามาใกล้ๆ “หมูพิกว่านะ ตอนนี้น้ำหนักพ้มมม 80 โล ก็ยังไม่มากเท่าไหร่”

“หญิง ก็กะจะทำน้ำหนักอีกน่ะ นี่ 60 โลเอง หญิงกลัวผอม” ว่าจบแล้วหญิงก็หันไปสั่งขนมเพิ่มอีก 2 ถ้วย

+++

ค่ำวันนี้ 29 กุมภาฯ มายด์ขับรถมาส่งหญิงที่บ้าน

“ถึงแล้ว ตื่นๆ นี่ๆ” มายด์เอานิ้วเขี่ยแก้มหญิงสาวที่หลับอยู่

“ถึงแล้วเหรอเนี่ย ยังไม่อิ่มเลย” หญิงเริ่มงอแงเหมือนเคย

“อะไรกัน กินข้าวไปตั้ง 3 จาน ขนมอีก 2 ถ้วย ยังไม่อิ่มอีกเหรอครับหมูพุก” มายด์เดินมาเปิดประตด้านูเบาะหลังรถ “ลงมาได้แล้ว มาดูอะไรนี่” แล้วเปิดประตูให้หญิงลงมา

“อะไรอ่ะ” หญิงงัวเงียลงจากรถ เดินเซไปมา

“คุณอย่ามาล้มตรงนี้นา พ้มอุ้มคุณไม่ไว้หรออกน้าคร้าบบบ” มายด์เดินไปประคองหญิงก่อนที่เธอจะเซไปมากกว่านี้

“นี่มันต้นอะไรอ่ะ” หญิงเอามือไปจับใบไม้สีเขียวใบเล็กๆ นั่น

“โมกหลวง ต้นไม้พิเศษ เวลาออกดอกแล้วนะ หอมมาก”มายด์ทำท่าสูดจมูกไปมา

“หมูพิก ตลกน่ะ ท่านั้น เหมือนหมูกินรำเลยนะ ฮ่าฮ่า” หญิงแซว “แล้วตกลงว่ามันพิเศษยังไงเหรอ”

“ก็ตรงที่ คนพิเศษ มอบให้ คนพิเศษ ในวันพิเศษไงครับพ้มม

วันนี้วันที่ 29 กุมภาฯ นะ

มันไม่ได้มีวันนี้ทุกปีซะหน่อย

เข้าใจยังครับคุณผู้หญิง”

มายด์แกล้งเอานิ้วจิ้มพุงหญิง “ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้็อย่าตื่นสายนะ ผมจะมารับ ไปวิ่งที่สวนลุมฯ กัน ไปหาของอร่อยกิน แล้วก็ดูหนังด้วย”

“ค่ะ ไนท์นะจ้ะ หัวโต”

“ฝันดีครับ”

 

 

 

 

ปล. เขียนเมื่ออ่าน หนังสือ The Soundtracks of My Love ของนิ้วกลม จบ

เพราะอ่านแล้ว ได้อารมณ์ประมาณนี้ ^^ คริคริ