the rainy dot

ฝนตกละเลงพื้น
จุดดำในใจใครบางคน
หมาหน้าประตูบ้าน

ฝนตกชั่วครู่แล้วก็หยุดไป  
ทำไมหมาต้องที่นอนหน้าประตูบ้าน
ผู้ชายกลุ่มนั้นในเสียงเพลง Fairytale Lullaby ทำไมมีแต่ผู้ชาย 

ฝนตกลงมาอีกแล้ว พื้นถนนโรยหินกรวด มีหยดน้ำพรมไปทั่ว
หมาโงหัวขึ้นดูฝนตกเปาะแปะนั่น
ผู้ชายในกลุ่มนั้น เล่นกีตาร์คนหนึ่ง มีน้ำเสียงไพเราะ

ฝนตกเป็นสายฝนแล้วไหลนองบนพื้นถนน
หมานอนหลับเพลินเพลินซบขาหน้าของมันเองอยู่บนพรมเช็ดเท้า
ทั้งเสียงนักร้องและเสียงดนตรี มาจากคนคนเดียวกัน 

ฝนเม็ดใหญ่หายไปแล้ว เหลือแค่ละอองฝนเล็กเล็ก
หมายังคงนอนหลับอยู่หน้าประตูบ้าน
แต่เสียงร้องและละอองเม็ดฝน ก็ทำให้ใจเป็นจุดจุดไปแล้ว

——————–

ปล. ได้หัวข้อ-คำ มาจากคอมเมนท์ของต้อมที่ตอบปอนด์ในเอฟบี 
ผู้ชายพวกนั้น อยู่ในนี้ http://www.youtube.com/watch?v=P94FpKuvNds&feature=youtube_gdata_player 

ทิ้ง

ใบไม้
ฝนตก
แผ่นหนัง

ต้นไม้ต้นนั้น ดูเหมือนใบของต้นไม้ กำลังละทิ้งลำต้นไปจนเกือบหมดแล้ว
ใต้ต้นไม้นั่น มีเศษใบไม้เกลื่อนกลาด
ใบไม้สีน้ำตาลเข้มซ่อนแทรกตัวอยู่ใต้ใบไม้สีเขียวที่เพิ่งร่วงหล่นไป
มันกลบทับอยู่ด้านบนจนแทบจะมองไม่เห็นใบไม้เปื่อยเปื่อยยุ่ยยุ่ยนั้น

ฝนเทลงมาอีกแล้ว
นี้คือฤดูอะไรกันหนอ
ยามกลางวัน อากาศช่างร้อนเหลือทน
พอตอนนี้ สายฝนกระหน่ำราวเทวดากำลังสาดน้ำโครมใหญ่ใส่ผืนดิน
สายฝนที่กำลังทิ้งตัวลงมานี้ 
อย่างกับรู้แน่ะว่า ต้นหญ้าเล็กเล็กกำลังจะแห้งตาย

ในกระเป๋ามีแผ่นหนังอยู่สองสามเรื่อง
เป็นแผ่นหนังที่ไม่อาจนำกลับมาใช้ดูได้อีกแล้ว
เพราะมันถูกหักจนแตกออกจากกัน
หนทางที่ดีที่สุดสำหรับใจเจ้าของแผ่นนั่น
คือทิ้งมันลงถังขยะไปก่อนที่จะเสียใจ 

ปล.
1. คืนนี้พระจันทร์สวยมาก เสียดายที่โชเฟอร์ไม่ใช่พี่เวียร์ แต่เป็นพี่วิน ><
2. กลับมาเขียนบล็อกบ้างอะไรบ้าง พยายามจะเขียนบ่อยๆ ให้ได้น่ะ 

อากาศพาไป

อากาศเย็นและชื้น
รอยยิ้มของผู้หญิงคนนั้น
มดจรก่อนวันใหม่

‘บรรยากาศ’ มันคือคำว่าอะไรมารวมกับ ‘อากาศ’ นะ
ตอนนี้ ฉันก็ยังคิดไม่ออก
รู้แต่ว่า บรรยากาศเกือบซึมเซามัวซัวคล้ายฝนจะตก
อุณหภูมิก็เย็นจนฉันต้องใส่เสื้อกันหนาวตัวหนาหนา
อากาศเย็นเย็นอย่างนี้ มันน่านอนเหลือเกิน

วันนี้ ฉันโชคดีนะ ที่บรรดามดไปกันแล้ว
ไม่รู้เหมือนกันว่า มันหายหัวไปไหนหมด
แต่ฉันก็คิดว่า ดีแล้วล่ะ ที่พวกมันหลบไปจากที่นอนของฉันเสียที

วันนี้ ฉันยิ้มได้เยอะพอสมควร
ฉันตื่นเช้าเหมือนปกติได้แล้ว หลังจากห่างหายกันไปนาน 
ฉันดูข่าวจนเพลิน จิบกาแฟให้สดชื่น
และที่สำคัญ ฉันนึกอยากออกกำลังกายขึ้นมาเสียอย่างนั้น
วันนี้ฉันจึงเต้นแร้งเต้นกาอยู่หน้าจอโทรทัศน์
ฉันใช้เวลาไปเพียง 5 นาที ก็ต้องหยุดก่อน
เพราะมีอาการเวียนหัว เมื่อหมุนหัวไปมา

พรุ่งนี้ ถ้าอากาศพาไปอีก
ถ้าพรุ่งนี้บรรยากาศดี เหมือนเช่นวันนี้
ฉันจะได้ออกกำลังกายอีก คราวนี้จะใช้เวลาให้ได้ 10 นาที

และหวังไว้ว่า มดจะหายไปจากห้อง และจากไปอย่างถาวร

ฤดูหม่น

ฟ้าร้อง
แผ่นดิน
ผู้คน

ในวันนี้ แม้แต่ท้องฟ้ายังคร่ำครวญ
เมื่อมองเห็นผู้คนฆ่ากัน

สายเลือดไทยไหลหลั่ง แผ่นดินยิ่งกว่าอาดูร
ความตายที่เกิด เพียงเพื่อศรัทธาข้างฝ่ายตน เท่านั้นหรือ

หยุดเถิด หยุดกระทำ

ความร้าวรานนั้น ใช่เพียงผู้ตายได้รับ
ผู้เฝ้าดูยิ่งเจ็บหัวใจ

postcard

กระดาษ
แสตมป์
ลายมือ

สีของกระดาษอาจจะเปลี่ยนแปลงไปบ้าง ด้วยค่าที่ต้องเดินทางผ่านมือผู้คนมากกว่า สอง คน
ค่าของแสตมป์มีมูลค่าที่สุด เมื่อตราประทับได้ทำหน้าที่ ณ ต้นทาง
ลายมือยึกยือโย้เย้เล่าเรื่องบางอย่าง

เมื่อความเป็นรูปธรรมทั้งหมดนี้มารวมตัวกัน
รูปธรรมอย่างใหม่จึงเกิดขึ้น มันเรียกได้ว่า จดหมาย หรือ ไปรษณียบัตร
นับว่าสร้าง นามธรรมซ่อนในรูปธรรม ได้แนบเนียนจนแทบไม่เข้าใจ

วัตถุไวFeel ที่ไม่ใช่วัตถุไวไฟ
แม้ตัวมันอาจจะติดไฟได้
แม้มันจะมอดไปพร้อมเปลวเพลิงได้

ระยะทางที่กระดาษนั้นเดินทางผ่านมา
รอยประทับตราบนแสตมป์ที่อ่านไม่ออก
ห้วงคำนึงในบันทึกตัวอักษร

นามธรรมที่ซ่อนไว้
ไม่ต้องใช้สมองทำความเข้าใจ
ความทรงจำนั้น ตราตรึงเนิ่นนาน

ปล.
1. เริ่มไม่ค่อยแน่ใจว่าตัวเองชอบส่งโปสการ์ดหรือเปล่า
พอได้เห็นกระดาษ อยู่ในกล่องรับจดหมายหน้าห้อง มันดีใจกว่าไม่รู้กี่เท่านะ
2. ชอบคำนี้มาก วัตถุไวFEEL บัญญัติโดย ดีเจนายหมูตุ้ยแห่งเพชรบูรณ์
http://twitter.com/naiimootui
naiimootui : อ่านข้อความในโปสการ์ด ไม่มีข้อความชวนเศร้า แต่เราน้ำตาคลอ …คิดถึง คิดถึง
naiimootui :  @pattararanee @pktraveller ดีเจดราม่าแต่เช้าเชียว 555+ << ก็เจอวัตถุไวFEEL(ไวพอกับวัตถุไวไฟ) แต่เช้าเลย